Bajka o wilkołaku i bombardowaniu 2,5: niespodziewane wyróżnienie

Witajcie.
Obiecałam jeszcze jeden post o wyróżnieniu, no i jest. 

Wilkołak leżał na podłodze gapiąc się w tępo w sufit i przyglądając się krążącym wokół niego jak sępy niewesołym myślom. Co prawda dopiero co ktoś pochwalił go publicznie za dobrą robotę, co znacząco zmniejszyło liczbę natrętów, ale wciąż nie wyglądało to dobrze. 

W takiej oto dziwnej sytuacji zastał nieszczęsną bestię goniec wzywający wszystkich poddanych przed oblicze Danki Pomysłowładnej. "Toż to jeszcze nie czas..." pomyślał wilkołak, ale posłusznie podreptał na miejsce. Tam trwały gorączkowe przygotowania, w powietrzu czuć było pewną ekscytację, która udzieliła się ponurej jeszcze nieco bestii. 

Wtedy to stało się coś niezwykłego. Władczyni uciszyła zebranych znaczącym ruchem brwi i przemówiła. "Moi drodzy poddani. Spisaliście się wszyscy dzielnie w nierównej walce z pudełkowym najeźdźcą! Jednakże pragnę jedno z was nagrodzić za dzielność szczególną!". Wskazała następnie na wilkołaka, którego chętni strażnicy wyciągnęli z tłumu i zaciągnęli przed oblicze władczyni. Tam dostał ozdobiony pięknie dar i ciepłe słowo.

Wilkołak stanął przed władczynią nieco skonsternowany i uradowany, że pod sierścią nie widać rumieńca i rzekł. "Łaskawa Danko Pomysłowładna. Bardzo dziękuję za to wyróżnienie. Jestem niezwykle podekscytowana" to akurat dało się poznać po nerwowym przestępowaniu z łapy na łapę "stając tu przed innymi Twoimi podwładnymi i odbierając ten niespodziewany zaszczyt. Stefania na pewno też się cieszy, że skrócony opis jej narodzin i pierwsze portrety stały się przyczynkiem do radości tak wielu istot." Skończywszy przemówienie, na które nie była gotowa, bestia wycofała się chyłkiem ściskając w łapach wyróżnienie i uśmiechając się tak promiennie, że wszystkie zające na wszelki wypadek pochowały się w ołowianych pudełkach.

W domu opowiedział swoją przygodę malutkiej Stfci, która ze wzruszenia aż otarła oczka macką. Zaś pięknie zdobiony dar zawisł na honorowym miejscu, by wszyscy odwiedzający widzieli, jak wielkie szczęście bestię spotkało. 

No popatrzcie sami, jaki cudny banerek dostałam na własność.  :-D

Pozdrawiam,
Wehlen

P.S. Kolejny post już obiecuję robótkowy. ;-)